Gedicht

Zelfportret als Paard

Toen ik nog een paard was in een weiland

ik moet hebben gewoond in zijn lichaam

in zijn ogen hebben gezien wat hij zag

dat het leven nooit zou beginnen noch

ooit zou ophouden noch zich herhalen

ik moet zijn lichaam hebben verlaten en

mijn herinneringen moeten zijn achtergebleven

U staat bij het hek van een weiland

aan de andere kant staat een paard

kijk het aan – het zal U aankijken

RUTGER KOPLAND